Радыё Свабода Ад пачатку году шэрагі Беларускага Незалежнага прафсаюзу прадпрыемства “Горадня Азот” пакінулі каля 500 ягоных сябраў. Актывісты Незалежнага прафсаюзу цьвердзяць, што рабочыя пісалі заявы пад ціскам адміністрацыі. Цяпер у шэрагах Незалежнага прафсаюзу засталося крыху больш за 300 сябраў. Але й дагэтуль адміністрацыя прадпрыемства не падпісала калектыўнай дамовы зь Незалежным прафсаюзам.
Перамовы аб падпісаньні калектыўнай дамовы сябры Незалежнага прафсаюзу з адміністрацыяй прадпрыемства “Горадня Азот” вядуць з траўня — пакуль безвынікова. А тым часам адміністрацыя прадпрыемства імкнецца зьменшыць колькасьць сябраў Незалежнага прафсаюзу.
Нядаўна генэральны дырэктар Аляксандар Радзевіч сустрэўся з працоўным калектывам і заявіў, што ягоная задача — каб сябры Незалежнага прафсаюзу далучыліся да афіцыйнага “Белхімпрафсаюзу”.
Гаворыць рабочы Генрых Грынкевіч:
(Грынкевіч: ) “Дырэктар спасылаецца на тое, што ня бачыць мэтазгоднасьці ў існаваньні на прадпрыемстве двух прафсаюзаў. Маўляў, калі пачнецца цяжкі час на прадпрыемстве, то сябрам афіцыйнага прафсаюзу ён заўсёды растлумачыць сытуацыю, а сябры Незалежнага прафсаюзу яго не зразумеюць”.
Начальнікі цэхаў таксама адкрыта прапаноўваюць перайсьці ў афіцыйны “Белхімпрафсаюз”.
Вось што кажа лідэр незалежнага прафсаюзу “Горадня Азот” Сяргей Антусевіч:
(Антусевіч: ) “Людзей напалохалі так моцна, што з нармальнай арганізацыі, якая расла і шырылася, зрабілі нейкую страшылку. З прыходам на пасаду новага генэральнага дырэктара пачаліся размовы практычна з кожным сябрам прафсаюзу”.
Летам прафкаму Незалежнага прафсаюзу не працягнулі арэнды памяшканьня — праўда, прапанавалі перабрацца ў іншы будынак, далёка ад рабочых цэхаў. Але дамова ў новым месцы на арэнду падпісаная толькі на два месяцы. Са словаў рабочага Грынкевіча, сябры прафсаюзу прасілі генэральнага дырэктара Радзевіча пакінуць іхны калектыў і займацца непасрэдна вытворчасьцю:
(Грынкевіч: ) “Паглядзіце, зямлю капаюць, перавозяць зь месца на месца — гэта адмываньне грошай. Усе яму кажуць: пускайце грошы на вытворчасьць, у нас асноўныя фонды знасіліся недзе на 80%, трэба іх аднаўляць, трэба будаваць нешта новае, а не капаць зямлю. Трэба займацца вытворчасьцю, а не змагацца з прафсаюзамі”.
Старшыня афіцыйнага прафсаюзу Ларыса Сыраваткіна ўпэўненая, што нікога не прымушаюць пераходзіць да іх зь незалежнага прафсаюзу. Яна сьцьвярджае, што на прадпрыемстве каля тысячы чалавек наагул не належаць да прафсаюзаў. А што да таго, ці роўныя ўмовы маюць на прадпрыемстве дзьве прафсаюзныя арганізацыі, кіраўнічка афіцыйнага прафсаюзу заяўляе:
(Сыраваткіна: ) “Я гэтага не адчуваю. Я ня бачу нейкіх прэфэрэнцыяў з боку адміністрацыі менавіта для нашага прафсаюзнага камітэту”.
Першасная арганізацыя Беларускага Незалежнага прафсаюзу на прадпрыемстве “Горадня Азот” створаная 5 лістапада 1992 году. У яе спачатку ўваходзілі 7 чалавек. Арганізацыя хутка пашыралася, найбольш сябраў было ў 2001—2002 гадах — каля 1200 чалавек. Цяпер у Горадні гэта адзіная першасная арганізацыя Беларускага Незалежнага прафсаюзу.
Нядаўна генэральны дырэктар Аляксандар Радзевіч сустрэўся з працоўным калектывам і заявіў, што ягоная задача — каб сябры Незалежнага прафсаюзу далучыліся да афіцыйнага “Белхімпрафсаюзу”.
Гаворыць рабочы Генрых Грынкевіч:
(Грынкевіч: ) “Дырэктар спасылаецца на тое, што ня бачыць мэтазгоднасьці ў існаваньні на прадпрыемстве двух прафсаюзаў. Маўляў, калі пачнецца цяжкі час на прадпрыемстве, то сябрам афіцыйнага прафсаюзу ён заўсёды растлумачыць сытуацыю, а сябры Незалежнага прафсаюзу яго не зразумеюць”.
Начальнікі цэхаў таксама адкрыта прапаноўваюць перайсьці ў афіцыйны “Белхімпрафсаюз”.
Вось што кажа лідэр незалежнага прафсаюзу “Горадня Азот” Сяргей Антусевіч:
(Антусевіч: ) “Людзей напалохалі так моцна, што з нармальнай арганізацыі, якая расла і шырылася, зрабілі нейкую страшылку. З прыходам на пасаду новага генэральнага дырэктара пачаліся размовы практычна з кожным сябрам прафсаюзу”.
Летам прафкаму Незалежнага прафсаюзу не працягнулі арэнды памяшканьня — праўда, прапанавалі перабрацца ў іншы будынак, далёка ад рабочых цэхаў. Але дамова ў новым месцы на арэнду падпісаная толькі на два месяцы. Са словаў рабочага Грынкевіча, сябры прафсаюзу прасілі генэральнага дырэктара Радзевіча пакінуць іхны калектыў і займацца непасрэдна вытворчасьцю:
(Грынкевіч: ) “Паглядзіце, зямлю капаюць, перавозяць зь месца на месца — гэта адмываньне грошай. Усе яму кажуць: пускайце грошы на вытворчасьць, у нас асноўныя фонды знасіліся недзе на 80%, трэба іх аднаўляць, трэба будаваць нешта новае, а не капаць зямлю. Трэба займацца вытворчасьцю, а не змагацца з прафсаюзамі”.
Старшыня афіцыйнага прафсаюзу Ларыса Сыраваткіна ўпэўненая, што нікога не прымушаюць пераходзіць да іх зь незалежнага прафсаюзу. Яна сьцьвярджае, што на прадпрыемстве каля тысячы чалавек наагул не належаць да прафсаюзаў. А што да таго, ці роўныя ўмовы маюць на прадпрыемстве дзьве прафсаюзныя арганізацыі, кіраўнічка афіцыйнага прафсаюзу заяўляе:
(Сыраваткіна: ) “Я гэтага не адчуваю. Я ня бачу нейкіх прэфэрэнцыяў з боку адміністрацыі менавіта для нашага прафсаюзнага камітэту”.
Першасная арганізацыя Беларускага Незалежнага прафсаюзу на прадпрыемстве “Горадня Азот” створаная 5 лістапада 1992 году. У яе спачатку ўваходзілі 7 чалавек. Арганізацыя хутка пашыралася, найбольш сябраў было ў 2001—2002 гадах — каля 1200 чалавек. Цяпер у Горадні гэта адзіная першасная арганізацыя Беларускага Незалежнага прафсаюзу.